DOKTORATY HONORIS CAUSA w Klinice...
Prof. dr DIETRICH PLESTER urodził się 23.01.1922 roku w Essen. Studia medyczne rozpoczął w 1940 r. i kończył je w 1945 r. W czasie wojny jako student medycyny pracował w szpitalu wojskowym. W latach 1945-1948 przebywał jako jeniec w niewoli i pracę rozpoczął z początkiem 1948 r. w Instytucie Farmakologii i Toksygologii w Düsseldorfie. Od 1951 r. rozpoczął specjalizację w otolaryngologii u Prof. Wullsteina, a następnie u Prof. Meyer zum Gottesberge w Düsseldorfie.
Od 1966 r. jest profesorem zwyczajnym, kierownikiem Kliniki Otolaryngologicznej Uniwersytetu w Tübingen. Habilitacja dotyczyła zasad i metodyki operacji poprawiających słuch.
Był członkiem 7-miesięcznego safari w Afryce, gdzie badając grupy ludów pierwotnych stwierdził, że występowanie głuchoty starczej jest bardzo ograniczone - prawdopodobnie na skutek braku stałego obciążenia hałasem.
Głównymi zainteresowaniami Prof. dr. D. Plestera są zagadnienia operacyjnej poprawy słuchu. Opracował szereg modyfikacji operacji otochirurgicznych znanych pod jego nazwiskiem, a także wypracował instrumentarium operacyjne do tych zabiegów. W Klinice przez Niego prowadzonej wykonano w okresie jego kierownictwa znacznie ponad 50 tys. operacji poprawiających słuch - osobiście Prof. dr. D. Plester wykonał ponad 15 tys. stapedektomii.
Jest najlepszym otochirurgiem niemieckim i należy do ścisłej czołówki światowej, co znajduje odzwierciedlenie w zapraszaniu do wygłaszania referatów wprowadzających na większości kongresów otochirurgicznych.
Dzieli się bardzo chętnie swoim olbrzymim doświadczeniem, czego między innymi dowodem jest że w Klinice przez Niego prowadzonej gościło ponad 3 tys. zaproszonych lekarzy ze 128 krajów szkolących się od kilku dni do kilku lat.
Prof. Plester opublikował przeszło 120 prac naukowych - jest współautorem 10 podręczników i monografii oraz jednego atlasu dotyczącego otochirurgii.
Zainteresowania naukowe Prof. Plestera były ukierunkowane na czynność układu nerwowego wegetatywnego oraz mechanizm działania nowokainy. Z zakresu tej problematyki opublikował 8 prac. Dalsze prace Prof. Plestera dotyczyły przede wszystkim zagadnień z kręgu jak najszerzej pojętej otologii. Stworzył i rozwinął chirurgię ucha poprawiającą słuch, opracował szereg modyfikacji dotąd stosowanych zabiegów operacyjnych oraz wprowadził nowe techniki leczenia operacyjnego w tym zakresie. Sporo prac jest poświęconych problemom audiologicznym, diagnostyce i leczeniu wad wrodzonych ucha i twarzoczaszki, chirurgicznemu leczeniu zawrotów głowy, wpływowi układu nerwowego na narząd słuchu oraz zagadnieniom immunologicznym w odniesieniu do wyjaśnienia etiologii w uszkodzeniach słuchu typu odbiorczego.
Prof. Plester jest niezwykle uzdolnionym otochirurgiem i należy do rzędu najlepszych specjalistów z tego zakresu w świecie. Szkoli lekarzy specjalistów z tego zakresu nie tylko w kraju, ale również poza granicami swojego kraju. Jego działalność naukowa i zawodowa w kraju jak i na świecie zdobyła uznanie, czego dowodem są członkostwa honorowe wielu towarzystw otolaryngologicznych.
Prof. Plester utrzymywał żywe kontakty z naszą uczelnią, szczególnie w zakresie radiologii, okulistyki, chirurgii dziecięcej oraz otolaryngologii. Przedstawiciele wymienionych dyscyplin nie tylko z Poznania, ale również z innych uczelni medycznych w Polsce utrzymują ścisłe kontakty z odpowiednimi klinikami i zakładami Uniwersytetu w Tübingen. Wyraża się to nie tylko pobytami szkoleniowymi, udziałami w kongresach naukowych, ale również konkretną pomocą udzielaną uczelniom polskim, czy to w postaci książek, czasopism, czy również aparatury i odczynników. Prof. Plester wielokrotnie przekazywał naszej Klinice Otolaryngologicznej Katedry Chorób Ucha, Gardła, Nosa i Krtani podręczniki, czasopisma, narzędzia, leki, a ostatnio nowoczesną aparaturę audiowizualną typu video.
Profesor HANS PETER ZENNER jest Profesorem otolaryngologii oraz Kierownikiem Kliniki Otolaryngologicznej Uniwesytetu w Tybindze. Studia lekarskie ukończył w 1972 roku, rozpoczynając pracę w Uniwersyteckicj Klinice Otolaryngologicznej w Mainz pod kierownictwem Prof. Kleya. Już w 1974 r. uzyskał 2-letnie stypendium Niemieckiego Stowarzyszenia Naukowego w zakresie chemii fizjologicznej. Równocześnie pracował w Klinice Otolaryngologicznej w Würzburgu, gdzie w 1974 r. otrzmał tytuł doktora nauk meeycznych, a w 1981 r. uzyskał habilitację. W 1986 roku został mianowany profesorem w zakresie otolaryngologii w Klinice Otolaryngologicznej w Würzburgu. W tymże roku odbył staż zagraniczny jako visiting professor na University of Michigan, w Ann Arbor. W 1988 r. został powołany na Kierownika Kliniki Otolaryngologicznej Uniwersytetu w Tybindze, będąc jednym z najmłodszych Profesorów - Kierowników Klinik w Niemczech.
W czasie swojej pracy naukowej, już jako student, uzyskał stypendium we Francji, a następnie w 1982 r. nagrodę Anton von Troltscha. W 1984 roku, jako pierwszy lekarz, otrzymał najwyższą nagrodę naukową Niemieckiego Towarzystwa Badawczego, a&nbps;mianowicie nagrodę Gottfrieda Wilhelma Leibnitza. Nagrodę tę, nazywaną niemiecką nagrodą Nobla, po raz pierwszy wówczas przyznano w dziedzinie medycyny, a kwota 3 mln marek pozwoliła na prowadzenie dalszych badań naukowych. W 1988 r. uzyskał nagrodę naukową Ludwig Heymann Niemieckiego Towarzystwa Laryngologicznego. W 1996 r. został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu w Pleven.
Profesor Hans Peter Zenner posiada imponujący dorobek naukowy, obejmujący 165 prac oryginalnych, zamieszczonych w prestiżowych czasopismach naukowych, 38 prac poglądowych, 36 książek i rozdziałów w podręcznikach. Na podkreślenie zasługuje duża liczba referatów wygłaszanych na zaproszenie licznych komitetów naukowych zjazdów i sympozjów.
Tematyka prac naukowych Profesora Zennera jest niezwykle szeroka i obejmuje zagadnienia z zakresu onkologii, immunologii, alergologii. Wymienić tu należy oryginalne prace, które legły u podstaw poznania immunologii nowotworów: Profesor Zenner wyodrębnił przeciwciała monoklonalne przeciwko komórkom raka krtani, markery nowotworowe w rakach głowy i szyi oraz prowadził badania nad immunoterapią nowotworów. Wiele prac poświęcił diagnostyce i terapii schorzeń alergicznych, mediatorom stanu zapalnego błony śluzowej górnych dróg oddechowych i leczeniu alergicznych nieżytów nosa. Będąc nie tylko wybitnym naukowcem, ale także utalentowanym i doświadczonym chirurgiem, Profesor Zenner przekazał także swoje doświadczenia z szerokiego zakresu chirurgii głowy i szyi, poświęcając liczne prace otochirurgii i mikrochirurgii ucha środkowego, chirurgii raka krtani, chirurgii rekonstrukcyjnej z zastosowanierp płatów wolnych i uszypułowanych w zabiegach onkologicznych oraz zastosowaniu i popularyzacji techniki laserowej w chirurgii głowy i szyi. Jednym z najdonioślejszych osiągnięć Profesora Zennera są fundamentalne prace nad strukturą i funkcją ślimaka i patofizjologią ucha wewnętrznego. Jest pierwszym badaczem, któremu udało się wyizolować i utrzymać przy życiu komórkę rzęsatą - elementarną komórkę zmysłową ucha wewnętrznego. Przez założenie hodowli tych komórek powstała nieograniczona możliwość seryjnych badań naukowych, które legły u podstaw naukowego poznania fizjologii i patologii komórek zmysłowych narządu Cortiego i percepcji słuchowej. Prowadzony przez Profesora Zennera ośrodek gości naukowców z całego ł świata pragnących zapoznać się z techniką badań prowadzonych nad biologią i funkcją komórek rzęsatych. Ogłoszone przez Hansa Petera Zennera wyniki mają wartość fundamentalną i pozwoliły na prowadzenie dalszych badań w tej dziedzinie dotyczących wyjaśnienia fizjologicznych podstaw otoemisji, otoimmunologii, zagadnień nagłej głuchoty, uszkodzeń ototoksycznych, głuchoty starczej oraz na wprowadzenie do leczenia osób głuchych wszczepów ślimakowych. W chwili obecnej Profesor Zenner opracował nowy typ protezy słuchowej - zakotwiczony na kosteczkach słuchowych, pozwalający na skuteczniejsze zwalczanie kalectwa i poprawę wydolności socjalnej osób głuchych.
Ogromne osiągnięcia Profesora Hansa Petera Zennera są wynikiem Jego głębokiej wiedzy i praktycznego wykorzystania najnowszych osiągnięć nauk podstawowych. Kierowana przez Profesora Zennera jednostka badawcza stoi otworem dla naszych nauczycieli akademickich i od wielu lat ściśle współpracuje z naszą Kliniką, umożliwiając szkolenie naszych pracowników. W ciągu ostatnich lat pracownicy naszej Kliniki wielokrotnie wyjeżdżali zarówno na długookresowe stypendia, jak i kursy tematyczne oraz tygodniowe szkolenia operacyjne. Podkreślić należy nie tylko rozległą wiedzę Profesora Zennera, Jego talenty organizacyjne i wspaniałą organizację prowadzonego przez niego ośrodka badawczego i Kliniki, ale także ogromną gościnność i gotowość niesienia pomocy szkolącym się stypendystom z naszego kraju. Przykładem tego może być nie tylko sprawowana opieka merytoryczna, ale także zwolnienie z kosztów uczestnictwa w znakomitych kursach przyciągających chętnych z całej Europy oraz pomoc w sfinansowaniu podróży i pobytu.
Rozległej wiedzy Profesora towarzyszy ogromny talent pedagogiczny. Szkolących się darzy przyjaźnią i zrozumieniem. Na wielogodzinnych wykładach, na których jest wspaniałym nauczycielem i mentorem, jest także niezrównanym gospodarzem wieczornych spotkań dla uczestników kursów. Dzięki swej rozległej wiedzy humanistycznej i historycznej, gawędząc, przybliża obcokrajowcom historię i kulturę Niemiec i regionu.
Wielokrotnie Profesor Zenner wspierał naszą Klinikę darami w postaci sprzętu, m.in. otrzymaliśmy peme wyposażenie do narkozy dyszowej (jet-ventilation), dzięki czemu jesteśmy jedną z nielicznych klinik stosujących tę prostą i wygodną metodę. Darzy Polskę i Polaków ogromną życzliwością i przyjaźnią. Będąc redaktorem naczelnym wiodącego niemieckiego periodyku naukowego w zakresie otolaryngologii - HNO, przesyła bezpłatnie egzemplarze tego czasopisma, a aktualnie czyni starania, aby udostępnić wszystkim prenumeratorom Otolaryngologii Polskiej bezpłatne egzemplarze HNO. Współpraca naukowa Profesora Zennera z polskimi naukowcami trwa od wielu lat: bierze czynny udział we wszystkich krajowych zjazdach i sympozjach Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi, wygłaszając liczne referaty. W 1994 roku na zjeździe w Szczecinie został mianowany członkiem honorowym naszego Towarzystwa.
Profesor Hans Peter Zenner jest członkiem licznych towarzystw naukowych, pełnił lub nadal piastuje w nich zaszczytne funkcje: od 1989 r. jest członkiem Niemieckiej Akademii Nauk, od 1987 - członkiem Collegium Otorhinolaryngologicum Amicitatiae Sacrum, od 1988 r. - członkiem Frankfurt Academy of Science, od 1995 r. - Członkiem Advisory Board Bundesärztekammer i od 1998 r. - członkiem Akademie der Naturforscher Leopoldina.
Wielkie są osiągnięcia naukowe Profesora Hansa Petera Zennera, wysoka i niekwestionowana pozycja wybitnego naukowca w świecie, ale przede wszystkim głęboko humanistyczna postawa wspaniałego lekarza, znajdującego zrozumienie dla cierpienia fizycznego i duchowego ludzi najciężej doświadczonych przez los, chorych onkologicznie i osób głuchych. Ten ludzki wymiar jego wiedzy, postawa światłego, troskliwego i oddanego swoim pacjentom lekarza, budzi najgłębszy szacunek i podziw. Wspaniałym osiągnięciom naukowym na poziomie subkomórkowym, odkryciu istoty percepcji dźwięków nadał praktyczny wymiar w służbie ludziom głuchym, odkrywając przed nimi świat dźwięków. Jego wielką życzliwość, chęć współpracy i kontaktów tak zawodowych, jak i osobistych, oraz pielęgnowane przez niego więzy przyjaźni odzwierciedlają wersy Williama Shakepeare´a będące mottem tego laudatio: Serce miej otwarte dla wszystkich, przyjaźń ofiaruj wybranym.
Profesor dr ERNST LEHNHARDT urodził się 26 kwietnia 1924 r. w Crivitz (Meklemburgia) jako syn pastora. Szkołę średnią w Schwerinie, w zakresie humanistycznego gimnazjum, ukończył w 1941 roku. Dalszą naukę przerwała służba wojskowa i dopiero w 1945 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim w Kilonii, uzyskując 11.11.1950 r. dyplom lekarza, a 15.11.1950 r. został promowany na doktora medycyny. W latach 1951-1953 studiował na Odddziale Stomatologii w Rostoku, gdzie uzyskał 5.03.1953 r. tytuł lekarza stomatologa, a promocja na doktora medycyny dentystycznej odbyła się 26.01.1956.
W 1951 r. rozpoczął pracę w Klinice Otolaryngologicznej w Rostoku, habilitował się w listopadzie 1959 r. Ukończył specjalizację z zakresu otolaryngologii i objął stanowisko adiunkta w Klinice w Rostocku, a następnie na Uniwersytecie Berlińskim-Charite. Podczas budowania muru berlińskiego, dosłownie "na siłę", przedarł się z rodziną samochodem przez zasieki i objął pracę w Klinice Otolaryngologii w Hamburgu, gdzie pracował do 1968 r. na stanowisku adiunkta.
Zawirowania polityczno-emigracyjne spowodowały, że musiał trzykrotnie habilitować się najpierw w Rostoku, następnie w Berlinie i Hamburgu. W 1968 r. został mianowany profesorem zwyczajnym, objął i zaczął organizować od nowa Klinikę Otolaryngalogiczną MHS w Hanowerze, gdzie pełnił funkcję kierownika do 1993 roku.
Od początku głównym tematem Jego badań naukowych i praktycznych były zaburzenia słuchu oraz możliwości operacyjnej ich poprawy. Tego zagadnienia dotyczy między innymi podręcznik Lehrbuch der praktischen Audiometrie, który ukazał się w Niemczech w 4 wydaniach (1970, 1978, 1987, 1996, piąte wydanie w druku), z tłumaczeniem na język hiszpański 3 wydania (1965, 1966, 1992) i na język japoński (1983). Poza tym, jest autorem 7 innych podręczników: Begutachtung der Schwerhörigkeit bei Lärmarbeitern, HNO-Heilkunde für Zahnmedizin, Clinical Aspect of Inner Ear Deafness, Cochlear Implant - eine Hilfe für beidseitig Taube, Rehabilitation von Cochlear-Implant-Kindern, Multilingual Surgeon´s Manual Jor Cochlear Implants, The Implantation of the Nucleus Mini System 22 in Adults and Children, Cochlear Implant bei Kindern. Opublikował drukiem ponad 230 prac w czasopismach niemieckich oraz zagranicznych, przy czym wielokrotnie były to tzw. główne referaty poglądowe na kongresach międzynarodowych - tych referatów było 15. Był patronem 6 rozpraw habilitacyjnych, z czego 2 profesorów objęła kierownictwo klinik uniwersyteckich w Niemczech. Był patronem 27 doktoratów.
Zainteresowania Profesora Ernsta Lehnhardta dotyczyły głównie możliwości operacyjnegc odtworzenia słuchu u osób całkowicie głuchych poprzez zastosowanie wszczepów ślimakowych. Był pierwszym w Niemczech, który u dorosłych, a pierwszym w świecie, który u dzieci dokonał wszczepu ślimakowego. Była to decyzja wymagająca wielkiej odwagi i doświadczenia, jednak efekty były zaskakujące. Przekonał środowisko lekarzy i psychologów niemieckich, że można wykonywać nawet u bardzo małych dzieci wszczepy ślimakowe, a nie kierować je do ośrodków dla dzieci głuchych. Wykonał prawie 500 tego typu zabiegów w Hanowerze. W 1990 r. utworzył Centrum Implantów Ślimakowych w Hanowerze, które prowadzi do chwili obecnej. W ośrodku tym ponad 400 dzieci przeszło trening rehabilitacyjny pooperacyjny. Będąc głęboko zaangażowanym w tę tematykę, utworzył własne stypendium, które ma pomagać ośrodkom zajmującym się wszczepami ślimakowymi - szkolenie lekarzy, techników, audiologów itp.
Profesor Ernst Lehnhardt jest uznanym światowym autorytetem w zakresie operacyjnego leczenia głuchoty za pomocą wszczepów ślimakowych. Był zapraszany do wykonywania pierwszych zabiegów i szkolenia otochirurgów praktycznie na całym świecie. Jego osiągnięcia zostały docenione i nadano Mu członkostwo honorowe Niemieckiego, Japońskiego, Austriackiego i Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów, Chirurgów Głowy i Szyi. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Niemieckiego Towarzystwa Audiologów i Neuropatologów, był prezesem Niemieckiego Towarzystwa Otolaryngologów.
Uzyskał odznaczenia: nagrodę Günter Buch w 1979 r. - jest to nagroda Niemieckiego Towarzystwa Otolaryngologów za badania w zakresie audiologii, w 1993 r. otrzymał nagrodę Ludwika Haymanna za prace nad wszczepami ślimakowymi, w 1996 r. - Krzyż Zasługi RFN.
Profesor Ernst Lehnhardt wykazywał się zawsze bardzo dobrym i ciepłym kontaktem w stosunku do kolegów z Polski, goszcząc ich na własny koszt u siebie w klinice, zapoznając z najnowszymi osiągnięciami z zakresu otolaryngologii. Między innymi, miałem okazję być przy pierwszych wszczepach ślimakowych u dorosłych i asystować przy pierwszym wszczepie ślimakowym u dziecka. Poza kolegami z Kliniki Poznańskiej gościli u Profesora Lehnhardta koledzy z innych klinik, między innymi prof. dr M. Rogowski z Kliniki Otolaryngologicznej w Białymstoku, który przebywał u Niego na stypendium przez 4 lata, przygotowując tam swoją rozprawę habilitacyjną. Profesor Ernst Lehnhardt pełniąc obowiązki redaktora naczelnego HNO (niemieckie czasopismo naukowe) przekazywał nam nieodpłatnie jego egzemplarze, co w latach osiemdziesiątych było bardzo dla nas istotne. Również przekazywał swoje książki i publikacje, które wzbogacały naszą bibliotekę. Z każdego pobytu w Jego klinice wracałem do kraju samochodem wypełnionym cennym sprzętem medycznym, ofiarował klinice pierwszy laser CO2 do zabiegów otolaryngologicznych. Kiedy zaistniała możliwość wykonania pierwszego wszczepu ślimakowego w naszej klinice, kilkakrotnie przyjeżdżał na własny koszt do Poznania asystując i pomagając wykonywać pierwsze wszczepy. W podobny sposób pomagał kolegom z innych krajów: w Czechach, na Węgrzech, w Rosji. Należy podkreślić, że główna działalność naukowa, jak i zawodowa, Profesora Ernsta Lehnhardta dotyczy zagadnień fizjologii i patologii słuchu w bardzo szerokim pojęciu oraz możliwości poprawy lub przywrócenia słuchu osobom niedosłyszącym lub głuchym. Jest on pionierem zwalczania głuchoty poprzez wszczepy ślimakowe, przy czym należy zauważyć, że większość europejskich ośrodków rozpoczynała takie operacje pod jego nadzorem i przy jego osobistej pomocy. W wielu ośrodkach byłych krajów demokracji ludowej pomagał we wprowadzaniu tej metody leczenia, nie szczędząc własnego czasu i często wspomagając własnym wyposażeniem. Był zawsze gotów na własny koszt przyjechać i pomóc w rozpoczęciu tych zabiegów. Na podkreślenie zasługuje jego bardzo przyjazny stosunek do wszystkich kolegów z Polski, którzy mieli możność szkolenia się w jego klinice i zapoznania z najnowszymi osiagnięciami, zwłaszcza w zakresie otologii. Bardzo chętnie pomagał wspierając nas wyposażeniem, którego dotkliwy brak odczuwaliśmy w latach osiemdziesiątych.
Profesor Emst Lehnhardt w dalszym ciągu bierze czynny udział w organizowanych w Polsce sympozjach naukowych, wygłaszając na nich referaty, oparte o olbrzymie doświadczenie i materiał.
Profesor Emst Lehnhardt posiada bezdyskusyjny autorytet w zakresie walki z głuchotą, bardzo duży i oryginalny dorobek naukowy. Jednocześnie bardzo blisko nadal współpracuje z wieloma ośrodkami wszczepów ślimakowych, między innymi również w Polsce.